Een miskraam – normaal en natuurlijk, maar verdrietig wanneer het gebeurt

Alle zwangere vrouwen zijn tot op zekere hoogte bang voor een miskraam, hoewel de meeste misschien denken: dat gebeurt ons niet. En toch eindigt maar liefst één op de vijf zwangerschappen in een vroege miskraam. Dat is de wrede natuur. Eén op de vijf vrouwen krijgt echter last van vroegtijdige bloedingen zonder dat dit een teken van een miskraam is. Van alle zwangere vrouwen krijgt 20-40% één of meerdere bloedingen tijdens het eerste trimester zonder dat dit op een miskraam wijst.

Vroege miskramen

Tot vroege miskramen worden miskramen gerekend die vóór week 13 plaatsvinden. Na week 13 neemt het risico aanzienlijk af. Een miskraam begint meestal met een bloeding die zowel bescheiden als flink kan zijn. Pijn komt ook vaak voor. Als het om een kleine bloeding gaat, is het aan te raden om af te wachten. Bij een grotere bloeding en pijn in de buik moet je contact opnemen met een verloskundige of arts.

Gemiste miskraam – missed abortion (MA)

Een missed abortion, of gemiste miskraam, houdt in dat de zwangerschap uit zichzelf wordt afgebroken. Het kan in dat geval meerdere weken duren voordat je symptomen krijgt zoals bloedingen en pijn. Gewoonlijk wordt dit ontdekt tijdens een echografisch onderzoek. Bij een gemiste miskraam wordt dezelfde behandeling gegeven als bij een vroege miskraam, afhankelijk van wat onderzoek door een arts via een inwendige echo uitwijst.

Late miskraam

Late miskramen vinden plaats tussen week 13 en 22. Deze komen echter minder vaak voor. De oorzaken variëren en kunnen bij de foetus of de moeder liggen. De natuur is zijn gang gegaan zonder dat er ook maar iets aan gedaan had kunnen worden.

Bij een miskraam, en dan misschien in het bijzonder bij een late miskraam, komt het helaas vaak voor dat de zwangere vrouw zichzelf de schuld geeft en zich afvraagt: wat heb ik verkeerd gedaan? Maar het is nooit de schuld van de zwangere vrouw; miskramen hebben een natuurlijke verklaring. Er kan bijvoorbeeld iets zijn misgegaan bij de celdeling. Bovendien kan dit fenomeen zo vroeg optreden dat de vrouw niet eens tijd had om zich te kunnen realiseren dat ze zwanger was; de menstruatie kwam simpelweg enkele dagen later.

Wat gebeurt er als je een vroege of gemiste miskraam hebt gehad

Het vaststellen van een miskraam gebeurt op basis van wat de arts op de echo ziet en dit bepaalt hoe de situatie verder verloopt. Gewoonlijk hanteert het lichaam de miskraam zelf op natuurlijke wijze en wordt alles op eigen kracht afgestoten. Als er wat achterblijft in de baarmoeder, kiest de arts er meestal voor een week of twee af te wachten om daarna te beslissen of er medicatie gegeven moet worden die het lichaam helpt om de laatste restjes uit te stoten. Het komt wel eens voor dat de overblijfselen operatief worden verwijderd, maar dat is vrij ongebruikelijk.

Het is belangrijk dat je na een miskraam niet gaat zwemmen, geen tampon gebruikt en geen seks hebt. Net als na een bevalling, is er een wond waar de placenta was aangehecht. Hier kunnen infecties ontstaan.

Opnieuw zwanger worden na een miskraam

Er zijn geen restricties als het gaat om opnieuw zwanger worden na een miskraam, maar het kan verstandig zijn om minstens een menstruatiecyclus te wachten tot de volgende zwangerschap. Dit is voor de meesten de beste optie, zowel lichamelijk als geestelijk, maar het is een individuele zaak en de keuze is helemaal aan jou.

Gevoelens en gedachten

Als je een miskraam hebt gehad, kan dat heel moeilijk zijn en dat is volkomen normaal. Een miskraam is iets dat je serieus moet nemen en waar je om mag rouwen. Mocht het lastig zijn om je negatieve gevoelens en gedachten los te laten, dan kan het nodig zijn om hulp te zoeken voor het verwerken van de miskraam. Als je het idee hebt dat je vast bent komen te zitten in je rouwperiode en er niet zelf uitkomt, is het verstandig om hulp te zoeken bij een psycholoog of therapeut.