Het zou geweldig moeten zijn. Waarom hebben we dan nu een relatiecrisis?

Tijdens de zwangerschap bereikt je relatie een nieuw crisispunt. Als jullie liefde de nadruk had op iets heel anders, dan zijn de voorwaarden nu veranderd en veel relaties ervaren een beetje angst. Misschien zelfs koudwatervrees. Gevoelens aan de buitenkant. En aan de binnenkant.

Misschien begin je al je zinnen met "maar als de baby komt, kan je niet…" en ontwikkel je een kritischere houding ten opzichte van de bestaande gewoontes van je partner, die misschien niet altijd overeenkomt met het beeld dat je voor je ziet met een baby aan de borst. Of misschien word je uit het niets jaloers en heb je een gespannen houding ten opzichte van de mobiele telefoon van je partner met inkomende sms-berichten, wat niet bevorderlijk is voor je wederzijds vertrouwen.

Ja, er gebeurt op dit moment veel. Misschien ben je onzeker over jezelf en je uiterlijk. Waarom is hij met mij? Zou hij niet beter af zijn met iemand anders? In andere woorden, de meeste gevoelens zijn te zien aan de buitenkant. Als vrouw voel je je vaak in een kwetsbare positie, en het is gebruikelijk om je sensitief en zwak te voelen. Veel diepe gevoelens kunnen aan de oppervlakte komen en oude angsten kunnen weer opduiken. Maar dit gebeurt ook bij de vader van de baby, veel gevoelens komen naar boven en er zijn veel dingen waar hij niet op voorbereid is. En aangezien de moeder in het middelpunt staat, is het niet gek dat jullie relatie verandert.

De veranderingen in je lichaam en de toegenomen vermoeidheid naarmate je lichaam zwaarder wordt zorgen ervoor dat je misschien niet zoveel energie en zin hebt om aan de behoeftes van je partner te voldoen. Misschien niet eens je eigen - je lichaam is druk bezig om de ideale omgeving te creëren voor jullie baby.

Als je voorheen hard aan het werk was, kan je strenge houding ten opzichte van jezelf en je prestaties - ook als je zwanger bent - nog meer frustraties en irritatie veroorzaken en zich op een bepaalde manier gaan uiten. Sommige vrouwen zijn niet van plan om iets in hun leven te veranderen omwille van de zwangerschap - alles moet zo blijven zoals het was. En het zou ook niet merkbaar moeten zijn, ondanks de vermoeidheid die steeds erger lijkt te worden. Simpel gezegd, ze wil gewoon met alles door blijven gaan en haar leven leiden zoals ze altijd heeft gedaan. Dit kan veel invloed hebben op een relatie, wanneer de vrouw niet naar haar lichaam of haar hoofd wil luisteren.

Wil je samen verder gaan? Praat met elkaar.

En om de omschakeling naar het leven als ouders zo soepel mogelijk (en zonder paniek) te laten verlopen, moet je praten, praten en praten. Hoe meer je communiceert, hoe beter de relatie er op wordt. Als je relatie al eerder niet altijd even goed verliep, moet je je nu al helemaal voorbereiden op nog moeilijkere tijden voor de eerste paar jaar. Praat dus veel met elkaar en bereid je voor. En wees niet bang om hulp te zoeken.