Więcej o pęknięciach

Chwilę po porodzie położna zazwyczaj sprawdza, czy nie doszło gdzieś do pęknięcia, które należy zszyć. Przed wykonaniem badania i założeniem szwów, otrzymasz znieczulenie, które zmniejszy dyskomfort. Często stosuje się zewnętrzne znieczulenie dna miednicy, tzw. blokadę nerwu sromowego. Istotne jest to, aby otrzymać dobre znieczulenie. Pomimo znieczulenia, będziesz odczuwać dotyk, który może wydawać Ci się nieprzyjemny. Gdy personel medyczny bada pęknięcie, pacjentka leży w pozycji litotomijnej, zapewniającej najlepszą widoczność. Często zdarza się, że tego rodzaju badanie przeprowadzają dwie położne lub położna i lekarz, aby prawidłowo ocenić pęknięcie. W celu sprawdzenia, czy uraz dotyczy mięśnia prostego, osoba badająca zazwyczaj dotyka palcem pośladków. Podczas takiej kontroli i w trakcie zszywania pęknięcia, możesz przytulać do siebie dziecko stosując kontakt "skóra do skóry".

Rodzaj pęknięcia:

Pęknięcia krocza oceniane są w skali od 1 do 4. Jeśli podczas porodu doszło do pęknięcia krocza, jest to zawsze pęknięcie 2. stopnia.

Stopień 1: powierzchowne pęknięcie błony śluzowej pochwy lub warg sromowych. U większości ciężarnych kobiet występują pęknięcia pierwszego stopnia. Zwykle goją się one szybko, nie powodując długotrwałych dolegliwości. Niektóre niewielkie pęknięcia mogą zagoić się same bez konieczności zakładania szwów.

Stopień 2: W przypadku pęknięcia 2. stopnia, uszkodzeniu ulegają mięśnie dna miednicy. U mniej więcej ośmiu na dziesięć matek, które rodziły po raz pierwszy, dochodzi do pęknięcia 2. stopnia. Pęknięcie 2. stopnia zawsze wymaga założenia szwów, aby mogło się prawidłowo zagoić.
Cięcie: W momencie wyłonienia się główki dziecka, konieczne może być czasem nacięcie krocza. Na przykład, jeśli poród musi zostać szybko zakończony z powodu nieprawidłowych dźwięków wydawanych przez płód lub w celu uniknięcia poważnego pęknięcia stopnia 3. lub 4. Cięcie jest wykonywane przez położną lub lekarza, a wcześniej pacjentka otrzymuje znieczulenie. Cięcie zawsze przechodzi przez mięśnie dna miednicy.

Stopień 3 i 4: Pęknięcie stopnia 3. i 4. oznacza uszkodzenie mięśnia odbytnicy, tzw. zwieracza. Może także wystąpić uszkodzenie wyściółki jelita. W 2017 roku 2.9% kobiet rodzących drogą pochwową, doświadczyło uszkodzenia zwieracza. Wśród kobiet, które rodziły po raz pierwszy, odsetek ten wyniósł 5,4%, a wśród kobiet, które rodziły po raz drugi 1.3%. Do urazów zwieracza dochodzi częściej, jeśli poród kończy się użyciem próżnociągu położniczego. Pęknięcia stopnia 3. i 4. są zwykle zszywane przez lekarza na sali operacyjnej, a następnie pacjentka jest badana i podlega obserwacji w klinice, w której odbywał się poród.

Położna lub lekarz zwykle wskażą Ci miejsce, w którym doszło do pęknięcia i określą jego rodzaj. Informacja na ten temat widnieje także w Twojej historii leczenia.

Wszystkie pęknięcia są zszywane przy użyciu rozpuszczalnych szwów. Pęknięcia zwykle dobrze się goją, ale może minąć trochę czasu, zanim wrócisz do pełni sił. Po upływie kilku miesięcywiększość kobiet wraca do zdrowia, ale sam proces gojenia zajmuje nawet do roku po porodzie.

Przeczytaj więcej o tym, jak radzić sobie z pęknięciami.