Zespół przetoczenia krwi między płodami: odpowiedzi na najczęściej zadawane pytania

Czym jest zespół przetoczenia krwi między płodami?

Zespół przetoczenia krwi między płodami (TTTS) może wystąpić u bliźniąt jednojajowych, które dzielą łożysko, gdy znajdują się w łonie matki. W skrócie oznacza to, że krwiobiegi dzieci są ze sobą połączone, a jedno z nich otrzymuje krew od drugiego. W efekcie jedno dziecko otrzymuje za dużo krwi, a drugie za mało. Zespół przetoczenia krwi między płodami może wystąpić w każdym momencie ciąży, ale najczęściej pojawia się w 16-25 tygodniu.

Czy zespół przetoczenia krwi między płodami jest niebezpieczny?

Tak, każde z dzieci może poważnie zachorować lub umrzeć z powodu zespołu przetoczenia krwi między płodami. Dziecko otrzymujące zbyt mało krwi może cierpieć z powodu niedotlenienia, a to, które otrzymuje zbyt dużo krwi, może chorować z powodu niewydolności serca - oba te czynniki niosą ryzyko uszkodzenia mózgu. Ryzyko zmniejsza się, jeśli powikłanie zostanie wcześnie wykryte i wdrożone zostanie natychmiastowe leczenie. Dlatego też jeśli jesteś w ciąży z bliźniakami, które mają wspólne łożysko, musisz często wykonywać badania kontrolne przez cały okres ciąży.

Czy można leczyć zespół przetoczenia krwi między płodami?

Tak, w niektórych przypadkach można zatrzymać przepływ krwi pomiędzy organizmami bliźniaków poprzez wypalenie laserem połączeń naczyń krwionośnych. Zabieg wykonywany jest przy użyciu wizjera i zazwyczaj nie stanowi zagrożenia dla kobiety w ciąży, ale nie gwarantuje też, że dzieci przeżyją i urodzą się zdrowe.

Jak często występuje zespół przetoczenia krwi między płodami?

Zespół przetoczenia krwi między płodami jest rzadkim powikłaniem, występującym u około 10-15% bliźniąt jednojajowych, mających wspólne łożysko. Około 25–40% wszystkich bliźniąt to bliźnięta jednojajowe i około dwie trzecie z nich może dzielić ze sobą łożysko.

W jaki sposób wykrywa się zespół przetoczenia krwi między płodami?

Zespół przetoczenia krwi między płodami najczęściej wykrywany jest podczas badania USG, na podstawie oceny ilości płynu owodniowego oraz wzrostu dziecka, pęcherza moczowego i krążenia krwi. Dziecko, które otrzymuje zbyt mało krwi, często wolniej rośnie i przestaje oddawać mocz, co skutkuje mniejszą ilością płynu owodniowego. Z kolei dziecko, które otrzymuje zbyt dużo krwi, częściej oddaje mocz, co skutkuje większą ilością płynu owodniowego.